امشب عجیب خوش دلم از بـوی کربـلا           دارد حـسین می وزد از سـوی کـربلا

بانگ علی دوباره مرا زنده کرده اسـت           انگـار زینب اســت سخـنگوی کـربلا

زیـباست کـربلا هـمه در چـشم کاروان           خون می چکد اگرچه ز گیسوی کربلا

آمد و بـی توجه مــا دل شکـسـته رفـت           شـرمـنـده ایـم تــا ابـد از روی کربـلا

غسلی در اشک کن و بیا جای صبر نیست           جاری ست بر غبار زمین، جوی کربلا

گویا حـسـینـی شـود امـشب دلم کـه باز           دارد حسین می وزد از ســوی کربـلا